Eerder amberblond (of oud goud) dan echt blond, lichtgesluierd ook en voorzien van een vrij stevige pareling. Daardoor is er een fijn wit schuim dat stabiel en wandklevend is.
Minder indringend dan de Petrus, eerder bescheiden en neutraal. Zou er in de hemel dan toch sprake zijn van een rangorde? Toch komt het bier fris over, met licht hoppige en florale toetsen in de neus.
In tegenstelling tot het vrij bescheiden aroma heeft deze Sint Bernardus een volle smaak, nog versterkt door een stevige koolzuurgas prikkeling op tong en gehemelte. Maar de smaak is weinig complex, aangenaam maar vlak. Een allemansvriend was het oordeel van het panel, foutloos maar niet boeiend. De afdronk is kort met een lichte astringente bitterheid.
