Culinair met Westmalle

Culinair met Westmalle

Jonge en Oude Tripels bij Jean-Marie

Neen, beste lezer, we zijn niet gaan stappen met El Sympatico. Deze Jean-Marie (foto) heet Smets en houdt restaurant in Oostmalle, op een steenworp van de trappistenbrouwerij van Westmalle.
Zijn restaurant “De Eiken” kende ik al van het boek “Topchefs & Westmalle”, nu kreeg ik de kans zijn keuken te leren kennen in functie van de Westmalle-bieren. 

Eerste test: staat er een biergerecht op de kaart? Jean-Marie slaagt met brio: hij stelt zowel een pladijsje met Tripel voor als een kaasplankje van Michel Van Tricht met Tripel. 

Tweede test: we laten een grote fles Tripel 75cl aanrukken bij het wachtbordje. Deze Tripel blijkt gebotteld te zijn in januari 2010, toch al wat bejaard want we schrijven einde juni 2011. Na een kwartier krijgt hij wel terug een normaal aroma, de lucht heeft hem goed gedaan. We proeven een zachte Tripel, met een klein Gewürztraminer-effectje. Zou beter bij het dessert passen. Het blijkt dat Jean-Marie anderhalf jaar geleden nogal een grote stock had ingeslagen. Bier moet jong gedronken worden, in het algemeen, maar er zijn uitzonderingen. 

Terwijl we van het overheerlijke voorgerechtje genieten, een oosterschelde kreeft met gerookte paling en keizerszalm, ontspint zich een aangenaam gesprek over de Westmalle-bieren. Er zijn er maar twee, en broeder Benedict wenst dit zo te houden, zo vernam ik onlangs tijdens een gesprek in de abdij. Niet raken aan de traditie. Dubbel en Tripel, that’s it. Diepte-interviews hebben aangetoond dat de consument niets anders van een trappist verwacht dan een goed product en een goede beschikbaarheid. Geen franjes.. Als we in het Antwerpse een Tripel vragen, is het automatisch een Westmalle. Ondertussen wordt ons glas opnieuw gevuld. Deze keer met een  blakend jonge botteling van 30 mei 2011.Deze past fantastisch bij het kreeftje, de typische bananengeur en pittige smaak zijn er terug. Deze fraîcheur wensen we. Ook bij het daarop geserveerde tussengerechtje, een tarbotfilet met kingkrab, nobashigarnaal en zeekraal, met een zachte botersaus van Westmalle tripel.

Het gesprek gaat verder over de nieuwe trappisten. Mont des Cats, en binnenkort ook Zundert (NL). Deze laatste heeft wel een eigen microbrouwerij in de maak, benieuwd wat dit gaat worden. Trappisten helpen mekaar, Chimay zorgde voor het bier van Mont des Cats, maar is dat nu geen etikettenbier geworden? Neen, want men brouwde in Chimay een volledig nieuw bier voor Mont des Cats. Een soort kruising tussen de rode en de witte capsule. Het kost stukken van mensen om een brouwerij te bouwen, en toch proberen de monniken aan nieuwe inkomsten te geraken, dus…

Good Old Dubbel

Bij het hoofdgerecht, een runderfilet van het wit blauw ras met zomergroenten en eierdooierzwammetjes, serveert de echtgenote van Jean-Marie een Westmalle Dubbel. Dit klopt, want de gebrande smaken van het vlees passen mooi bij de caramel- en geroosterde tonen van het bier. Ook deze Dubbel uit grote fles ligt al geruime tijd te rijpen in de kelders van De Eiken, hij torst een botteldatum van oktober 2008. Maar ondanks zijn hoge leeftijd komt hij er goed mee weg, de Dubbel is super fluweelzacht geworden en smelt mooi samen met het perfect, op hooi gebraden vlees. Ook de kalfsjus is verrijkt met Westmalle dubbel. Dit is dus zowel een pairing als een klassieke ‘cuisine à la bière'.

Incontournable Van Tricht

Jean-Marie werkt al jaren met het befaamde huis Van Tricht, en tovert een plankje met een collectie door Michel Van Tricht geaffineerde kaasjes tevoorschijn. Hier past m.i. perfect die oude Tripel bij . Ik vraag er nog een fles van, en inderdaad, dit klopt als een bus. 

We sluiten deze heerlijke lunch af met een goede sigaar, buiten in de zomertuin. Een goede tafel en een goed gesprek, wat moet dat meer zijn?

Bron: Ben Vinken, BierPassiemagazine 2011, nr. 52