Mijnheer Modeste. Een begrip in Antwerpen. En in de Belgische brouwerswereld. De uitvinder van het Bolleke werd vorige week massaal en onder militaire eer ten grave gedragen in de Antwerpse O.L. Vrouw Kathedraal. Een kerk op maat van reuzen. Ze zat bomvol met brouwers, notabelen en gewone Antwerpenaars die de laatste eer kwamen bewijzen aan dit Antwerpse brouwersmonument. Is het toeval dat hij twee maanden na de verkoop van zijn brouwerij aan Duvel Moortgat naar de eeuwige hoppevelden vertrok? Ik denk het niet. Hij heeft ongetwijfeld zijn laatste krachten besteed aan deze overgang. Insiders vertelden me dat hij bij het ondertekenen van de overdracht een Duvel dronk, en aan Michel Moortgat (die een Bolleke dronk) zei ‘ ik verkoop mijn brouwerij niet aan u, ik vertrouw ze u toe”. Modeste wilde per sé dat De Koninck in handen kwam van Moortgat, en niet van Heineken, hoewel deze laatste een beter bod had gedaan. Het was ongetwijfeld ook de bezorgdheid voor zijn toegewijde personeel die meespeelde. Al bij al verdwijnt met Meneer Modeste een bijzonder persoon, een meester-brouwer die ook als mens bijzonder goed te apprecieren was. Hij was een man van zijn woord. Hij had gevochten in de tweede wereldoorlog, in de beroemde Brigade Piron, die mede instond voor de bevrijding van ons land na de landing in Normandië. Als jonge sergeant van 22 jaar leidde hij daar zijn troepen, en verloor een oog in volle strijd. Na de bevrijding belandde hij onmiddellijk in de brouwerij, zijn vader stierf jong zodat de verantwoordelijkheid al snel op zijn jonge schouders viel. Modeste bleef geloven in bier van hoge gisting, in de spéciale belge, ondanks de grote doorbraak van pils in de jaren na de oorlog. Hij maakte echter van het “Bolleke” een groot succes. Vooral in Antwerpen natuurlijk, want de Sinjoor zet zijn bolleke op dezelfde lijn als Rubens, de kathedraal, het Steen , de Antwerpse handjes of de Elixir d’Anvers. Maar later ook in Nederland, dat het bier vereenzelvigde met het bourgondische Vlaanderen. In de sinjorenstad zelf kocht hij elk jaar één of twee eigendommen op topliggingen, om er een café van te maken. De pils kwam van Stella Artois, maar naast pils werd het Bolleke getapt in dat prachtige hoge kelkglas. Op de Duitse wijze, in twee of drie keer. Zo kon Duvel-Moortgat een schitterend patrimonium van die typische bruine cafés overnemen, het resultaat van een ganse carrière prospectiewerk van Modeste. Het meest gekende café is ongetwijfeld “Den Engel” op de grote markt, spuuglelijk en door en door versleten, maar een ikoon in ‘t Stad. Ook Burgemeester Patrick Janssens zie je daar vaak aan de toog, na één of andere stadsvergadering. Maar ook ‘t Pelgrimmeke aan de brouwerij ( dat binnenkort terug opengaat) is zo’n kroeg. Daar had Meneer Modeste zijn “stammtisch” en kon je met hem een Bolleke drinken op het einde van de dag, tot hij in 2002 op pensioen ging, op tachtigjarige leeftijd. Deze minzame man had zijn naam niet gestolen, getuige ook de uiterst sobere “soldatenkist” waarin zijn uitvaart plaatshad. Wij zullen altijd aan hem denken, als we een bolleke drinken. Meneer Modeste, le roi modeste, we zullen je nooit vergeten, en koesteren je mooie afscheidswoorden die je schreef, recht uit het hart.
“Als vastberaden brouwer heb ik veel liefde gemengd
Met rechtvaardigheid en werkkracht
De bitterheid heb ik vervangen door hop
Dit leven heb ik dan gefilterd, tot puur geluk
Dit alles heb ik veilig gelagerd voor jullie
Mijn taak is volbracht, geniet nog na.”
