Vorig jaar hadden we het in deze rubriek over Leireken Wilde Vruchten, vandaag proeven we Leireken Witte Spelt. Dit bier werd ontwikkeld door een van de grootste nog levende brouwersmonumenten in dit land: Jean-Luc Suys, die zijn sporen verdiende bij Brouwerij Martinas ( Ginder Ale) en De Kluis (Hoegaarden). Jean-Luc is zo’n brouwer die het kan, ik durf zeggen dat zijn Ginder-Ale destijds kwalitatief de beste amberkleurige op de markt was. Het merk deemsterde echter volledig weg in handen van InBev, dat zwaar inzette op Leffe en Hoegaarden en daar uiteindelijk veel succes mee boekte in de wereld. Toen Leo De Smedt hem vroeg om het Leireken-gamma te ontwikkelen zei hij dan ook niet neen. Het is een biobier-lijn, met Leireken Boekweit Blond, Bruin, Witte Spelt en de hogervermelde Wilde vruchten. Boekweit en spelt zijn granen die op arme gronden worden geteeld. Ze hoeven geen besproeing met pesticiden, want ze zijn heel sterk. Witte Spelt bijvoorbeeld heeft een harde korrel, een soort harnas dat weerstaat aan alle ziekten, insecten of schadelijke invloeden van buitenaf. Het is van nature ‘bio”, net zoals boekweit, maar de opbrengst van de gronden is zeer laag, vandaar dat het quasi niet meer voor biermout in aanmerking komt. Eigenlijk ligt de oorsprong van dit project in Wallonië. De boeren uit het arme Zuiden ( onder Charleroi, op de grens tussen de provincies Henegouwen en Namen) hadden de handen in mekaar geslagen met een Leuvense professor om een brouwerijtje op te zetten dat bier zou maken van hun granen. Dit werd de “Brasserie de Silenrieux”, dat de bieren Sara en Joseph op de markt bracht. De Vlaamse klonen hiervan zouden onder de merknaam Leireken volgen, Leo De Smedt zette dit op samen met enkele partners. Waar komt die naam Leireken vandaan? Het is de afkorting van ‘Valeir”, de laatste machinist op de vroegere spoorlijn Antwerpen-Douai. In 1952 werd die lijn immers gesloten en vandaag is het een fietsroute, met ook een cafeetje aan de halte in Steenhuffel, vlakbij de brouwerij Palm. Meteen had Leo een goede streeknaam gevonden voor zijn bier, hijzelf is immers uit het naburige Opwijk. Vanuit zijn bureau op de grote markt van Opwijk tracht hij zijn bieren te slijten in biowinkels ( hij heeft o.a. een contract met die van Colruyt) en ook bij O’Cool kan je het vinden. De etiketten werden onlangs aangepast en op elke fles prijkt nu de beeltenis van de oude machinist, het doet heel retro aan.
Natuurlijk is dit een “firmabrouwerij”, dwz het bier wordt niet in de brouwerij Leireken gebrouwen, maar in het begin uitbesteed aan Silenrieux en de laatste tijd aan brouwerij Strubbe uit Ichtegem. Maar in het geval van Leo denken we toch terug aan generaties van brouwers, en dat hij het niet kon laten om na de verkoop van zijn Affligem-aandelen aan Heineken terug te gaan brouwen, daar kunnen we ook wel inkomen.
Het hele gamma is trouwens een verrijking van het brouwlandschap, er zijn al niet teveel biobieren, dat heeft te maken met de strenge vereisten om dit kwaliteitslabel te mogen dragen. Leireken Witte Spelt is wel de koploper o.w.v. zijn frisse doordrinkbaarheid. Met de zomer in aantocht kunnen we dit fris tintelende biertje alleen maar aanraden.
