We waren er om een uitzending te maken rond Grimbergen Dubbel. Dit is het eerste bier dat in 1958 in opdracht van Edward Maes van de gelijknamige brouwerij uit Waarloos gebrouwen werd. Hij sloot een royalty-overeenkomst met de Norbertijnen van Grimbergen, om hun naam te mogen gebruiken. Dat kwam de paters goed uit, want als Norbertijnen hebben ze een open gemeenschap en verrichten ze pastoraal werk, zodat ze genoegen moeten nemen met een pastoorswedde. De royalties van Maes vormden dus een mooie aanvulling op hun inkomen, dat hen toeliet om de abdij te onderhouden en om aan goede werken te doen. Dat het zo’n vaart zou lopen met de abdijbieren en dus ook met Grimbergen konden ze toen niet vermoeden. En nog veel minder konden ze bevroeden dat het merk hier vandaag in handen is van de derde grootste brouwerijgroep ter wereld, zijnde het Nederlandse Heineken ( dat ook al eigenaar was van Affligem). Voorlopig althans, want bij overname van Scottish & Newcastle ( waartoe Alken-Maes behoorde) door de tandem Carlsberg-Heineken werden de zaken netjes verdeeld: Grimbergen voor Carlsberg en Affligem voor Heineken, hoewel deze laatste voorlopig verder de verdeling doet van het merk in België. En om het nog ingewikkelder te maken: in Nederland wordt Grimbergen verdeeld door Grolsch, nu eigendom van SAB-Miller, de mondiale nr. 2, na ABInbev, eigenaar van het Leffe merk. Abdijbier is dus een speeltje van de groten geworden.
Vandaag is Erik Desutter de abt of prelaat van Grimbergen. Hij is een rijzige veertiger die hier al van kort na zijn priesterwijding leeft en werkt. Je voelt dat hij de touwtjes goed in handen heeft in de abdij, waar nog een zeventiental paters vertoeven. Hij neemt me mee naar de prachtige refterzaal van de abdij om er de Grimbergen Dubbel te proeven. Dat zijn de mooie momenten in het bestaan van een biersommelier. Rustig proeven en ondertussen vertelt de abt me alles over die mysterieuze feniks, het logo van zowel de abdijkerk als het bier. Het is een mythische vogel uit het oude Egypte, die het vallen en opstaan van de abdij symboliseert. Die werd immers dikwijls geplunderd en afgebrand maar verrees na een tijd steeds terug uit haar as: ardet nec consumitur.
Eventjes later bevinden we ons in de monumentale basiliek van Grimbergen, parochiekerk zowel als abdijkerk. En het is net die eerste eigenschap die de kerk
behoedde voor sluiting en verval. Tijdens de Franse Revolutie moest de abdij er aan geloven, maar de kerk werd behouden net omdat het een parochiekerk was. Al driehonderd jaar staat ze in al haar Brabantse barok te pronken midden in het centrum van Grimbergen. We houden ook nog halt in de bibliotheek van de abdij, waar talloze theologische en filosofische werken worden bewaard, het oudste boek is van 1500.
In deze sfeer leven en werken, het is een contemplatie die je terugvindt bij het genieten van een Grimbergen Dubbel. Dit blijft nog steeds mijn favoriet in het Grimbergen gamma, omwille van zijn mooie balans tussen het zachtzoete, zurige en kruidige. Vooral van het vat ben ik er dol op, en daarom ga ik er eentje drinken in het aanpalende Fenikshof, een moderne brasserie waar je ook heerlijk kan eten. Bij de Dubbel nam ik een gegrild tussenribstuk, perfect saignant gebakken met krokante frietjes en een lentesla. Garrett Oliver had overschot van gelijk: “having a glass of red wine with your steak is as putting a fruit sauce over it’ Je kan dus veel beter een Dubbel bij gegrild rood vlees drinken, de karameltoetsten in het bier matchen wonderwel met de verbrande toetsen in het vlees. Het is alsof we er genetisch voor voortbestemd zijn. En het mooiste is nog: in elke brasserie of eethuis zijn beiden bijna altijd voorhanden, combineren dus wat er al is. Neem gewoon de menukaart en de bierkaart, en probeer enkele leuke combinaties. Deze is in elk geval een geslaagde!
