Jong bloed

Jong bloed

Onze “tour de Wallonie” eindigt in Peruwelz, aan de franse grens. In dit godvergeten plaatsje staat midden in het dorp de “Brasserie Caulier”. Hier waait een nieuwe wind: zoon Vincent (25) is erbij gekomen en gaat voluit voor een nieuwe toekomst.

Toen Roger Caulier in 1994 zijn drankenhandel verkocht startte hij met de opbrengst ervan een nieuwe brouwerij. Hij kocht het brouwmateriaal van de gesloten brouwerij De Neve, nam zelfs de brouwmeester over en begon met het brouwen van een gamma speciaalbieren onder de familiale merknaam ‘Caulier”, die nog herinneringen oproept aan een groot Brussels pilsmerk uit de jaren stillekes. Ik had het genoegen dezen te proeven tijdens een werkbezoek met Michael Jackson zaliger in 2001. De bieren vond ik origineel, en ik was benieuwd om ze terug te proeven na meer dan tien jaar.

Moeilijke periode

Caulier ging door een moeilijke periode. Een belangrijke tegenslag kreeg het enkele jaren geleden doordat een grote zending bieren vernietigd moest worden, te wijten aan de slechte kwaliteit van de beugels. Beugels zijn heel knap en retro, maar kunnen ook voor problemen zorgen. Caulier diende alles terug te nemen en te vervangen. Het ging over veel geld. Ook werden misschien verkeerde beslissingen genomen, feit is dat de zaak zo goed als op zijn gat lag.

Vers bloed

Einde vorig jaar werd de familie bij mekaar geroepen. Wat gaan we doen met deze brouwerij? Na rijp beraad kwam de oplossing uit de bus dat zoon Vincent, economist van Ichec en Vlerick zijn job als assistent van Rudi Thomaes (ex-CEO van het Verbond van Belgische ondernemingen) zou laten staan en terug naar het familiebedrijf zou komen, om er vader, moeder en broer Laurent te vervoegen. Er werd nieuw kapitaal (750.000 eur) gevonden (niet bij de bank) om er terug tegenaan te gaan. Vincent vertelt ons dit alles in een onberispelijk Nederlands, zijn samenwerking met Thomaes maar ook zijn huwelijk met een Vlaamse is daar niet vreemd aan natuurlijk. De functies in het bedrijf werden opnieuw ingedeeld: Vincent de financies en de export, Laurent de logistiek, moeder Linda Caulier de administratie en vader Roger de ontwikkeling van de belangrijke markten Frankrijk, Italië en Zwitserland. Want de expansie zal vooral van Vlaanderen en de export moeten komen, in Wallonië drinkt men Jupiler en Leffe. Er zijn nieuwe spoelmachines en gisttanks op komst. Men gaat een capaciteit tegemoet van 10.000 hl, dit zou meteen een verdubbeling zijn van de huidige verkoop van ongeveer 5000 hl.

En de bieren?

Het is altijd leuk om na tien jaar een gamma terug te proeven. De blonde van 8 graden is nog steeds lekker gekruid en de Bruine van 8 graden goed in balans. De ambrée van acht graden is nog steeds mijn lievelingsbier: vers, kruidnagel in de neus, hier lekker van het vat geserveerd. Roger’s paradepaardje en eerste “blonde de noel” is een hoog alcoholisch bier ( 10 graden) voor de feesten. Ik ben er persoonlijk nooit wild van geweest, en vandaag nog niet. Maar er is zeker een markt voor, anders zouden ze hier niet verder op geborduurd hebben met de ‘ Paix Dieu” , die ik toch wat complexer van smaak vind en vast in het gamma zit voor de export. We eindigen met de Myrtilles, aangenaam fruitbiertje zonder meer, gelukkig niet te zoet. Wat ik de Cauliers zou aanraden is een extra gehopt bier te maken, een IPA of Extra Houblon, dat mis ik in hun gamma. Ik ben zeker dat ze dat kunnen!

Bron: Ben Vinken, Bierpassie Magazine, 2013, Nr. 57