Simply the best - George Best

Simply the best - George Best

George Best was de geniale voetballer die ze te graag lustte 

George Best was de geniale voetballer die ze te graag lustte
Een betere voetballer als George Best hebben ze in Noord-Ierland nog altijd niet gevonden. De “vijfde Beatle” veroverde menig supportersen vrouwenhart. Zijn voorliefde voor Guinness deed hem uiteindelijk de das om. Het leverde tegelijkertijd ook een hele resem geniale oneliners op. Het verhaal van een man waar simpelweg niemand kwaad op kon zijn. 

Een genie met waperende manen

Op z’n vijftiende steekt ene George Best de Ierse Zee over om stage te lopen bij het grote Manchester United van trainer Matt Busby. Twee jaar later grijpt de Noord-Ier zijn kans in het eerste elftal. Op 14 september wint hij samen met zijn ploegmakkers met 1-0 van West Bromwich Albion. En meneer is gelanceerd. Na Nieuwjaar speelt niemand Best nog uit het eerste elftal. In dat eerste seizoen haalt Busby met een fantastische Best de FA Cup binnen. In 1965 en 1967 volgen het kampioenschap. Iedereen heeft het over het tweevoetige dribbelwonder Best, de arbeiderszoon met de looks van een seksgod. We zitten dan ook volop in de Swinging Sixties. Met zijn wapperende manen lijkt Best een vijfde Beatle. In 1965 zit Best in een uitzending van Top of the Pops. The Kinks laten zich onder andere door hem inspireren als ze het nummer Dedicated follower of fashion schrijven: “His world is built round discotheques and parties / This pleasureseeking individual always looks his best / Cause he’s a dedicated follower of fashion“.
Om het sprookje volledig te maken: in 1968 wint Best met zijn ploegmaats de UEFA Cup I van het Benfica van de al even mythische Eusebio. Eén van George Bests betere vrienden, de presentator Michael Parkinson, zal later over die bewuste avond zeggen: “Die avond ruilde George Busby in voor Bacchus.” Wat later dat jaar opent George Best twee nightclubs, Oscar’s en Slack Alice. Met Mike Summerbee van stadsgenoot Manchester City begint hij een modeboetiek. Er komt veel geld binnen, dat al even snel weer verdwijnt. Best profileert zich eind jaren zestig als verzamelaar van blonde modellen. Hij scoort evenveel op als naast het veld. Zelf zei hij daarover al pochend: “In 1969 zweerde ik vrouwen en alcohol af, het waren de slechtste twintig minuten van mijn leven.” Om oneliners zit Best inderdaad niet verlegen: “Ik heb een boel geld uitgegeven aan drank, vrouwen en snelle auto’s. De rest heb ik verbrast.” De vrouwen brengen hem wel af en toe in de problemen. Zeker wanneer hij aanpapt met een gangsterliefje. De bedrogen gangster kan er niet om lachen en draagt een handlanger op George Bests benen te breken. Die weigert echter vriendelijk. Zoiets doe je niet. Niet bij Best.

Evenveel Guinness als vrouwen

Best stapt op bij Manchester United en zal nog tien jaar voetballen. Bij voetbalmonumenten als Stockport County, Cork Celtic, Fort Lauderdale Strikers, Hong Kong Rangers… Best reist de wereld rond en doet overal de toeschouwersaantallen spectaculair stijgen. Zijn eerste buitenlandse avontuur gaat hij aan in Zuid-Afrika. Hij zal er vijf competitiewedstrijden spelen bij Jewish Guild en nog véél meer trainingen missen. Dat laatste doet hij bij het Ierse Cork Celtic ook. Maar hij mist er nog vaker de goal. In 1976 duikt Best op in de Second Division bij het Londense Fulham. Zijn meest opmerkelijke wedstrijd speelt hij tegen Hereford United. Supporters van Fulham barsten vandaag de dag nog altijd spontaan in lachen uit als ze vertellen hoe Best er die wedstrijd niets beter op vond dan Rodney Marsh te tackelen. Marsh was een ploeggenoot…
Best laat Fulham voor wat het is en trekt voor vijf jaar naar de Verenigde Staten en gaat er voetballen voor de Aztecs en de Fort Lauderdale Strikers. Best geniet er van de rust die de mensen hem gunnen. Samen met zijn trainer bij de Los Angeles Aztecs, Ken Adam, begint hij strandbar Bestie’s Beach Club. Want naast het voetbalveld is het café zijn tweede habitat. Toch krijgt meneer heimwee. Hij probeert bij het Schotse Hibernian weer voet aan grond te krijgen in Europa. Als het Franse rugbyteam in Edinburgh neerstrijkt om het tegen de Schotten op te nemen, gaat Georgie met hen een glaasje drinken. En nog een. En nog een. Best is een week lang vermist. De Hibs zetten hem op straat, ook al zorgde Best voor een vervierdubbeling van het toeschouwersaantal. Ook een verblijf bij Bournemouth, het Australische Brisbane Lions en nog twee ploegen in Hong Kong zijn geen groot succes. Zelf zegt hij over zijn voetbalodyssee: “Ik heb heel wat gemist in mijn carrière: miss Canada, miss UK, miss World.” En, nog straffer: “Als ik moest kiezen om vijf man te dribbelen en van dertig meter scoren op Anfield, of naar bed gaan met Miss World… hmmm, moeilijk. Gelukkig heb ik beide gedaan.”
Best begint steeds meer te drinken, maar minimaliseert het probleem: “Ik ben gestopt met drinken… als ik slaap.” George Best is en blijft een graag geziene gast op feestjes en op de televisie. Meer dronken dan nuchter wordt hij “opgevoerd”. In het praatprogramma Wogan brabbelt hij in september 1990 tegen de presentator Terry Wogan: “Terry, I like screwing”. Jammer genoeg laat hij zich daarna steeds harder gaan wat tot een vroegtijdige dood leidt. Opvallend, op zijn begrafenis kwamen honderdduizenden mensen af. In de straten van Belfast stonden de mensen rijen dik om een blik van de koets met kist te kunnen groeten. Allemaal zagen ze de man graag die ze te graag mocht…

 

Bron: Joost Houtman, Bierpassie Magazine, 2013, Nr. 57