‘Papinou’ Jean ( 16 Juni 1940 ) is de oudste maar dit belet hem niet van de ‘gekste’ te zijn van het drietal. Alain ( 29 mei 1966 ) voert nu de scepter in de brouwerij. Alain zegt zelf: “voordien stond ik achter mijn vader, nu staat hij achter mij”.
Alexandre ( 27 oktober 2001) beschouwt zich toch al voor 80% als opvolger van Alain. Die laatste 20% zullen er hopelijk wel bijkomen.
Jean vertelt dat toen Alain zo klein was als Alexandre, hij met Jean graag mee naar de moutzolder liep. Alaintje deed zich toen te goed door het snoepen van de moutkorreltjes. Alain weet dus wat hij moet doen om de resterende 20% bij Alexandre weg te werken.
Het was een tiental jaar geleden dat ik nog eens bij Br. Huyghe was geweest. Ondertussen is de productie van de brouwerij meer dan verdubbeld (in 2009 was de productie 120 000 HL, volgens Alain groeit de productie dit jaar met iets meer dan 20%). Ergens moet je dan je hoed afdoen. Flexibiliteit is de drive van de brouwerij zegt Alain en zo vult brouwerij Huyghe niches in, die andere brouwerijen niet wensen in te vullen. Jean De Laet was destijds met deze politiek begonnen. Heel veel verschillende bieren en verpakkingen zagen onder impuls van Jean het daglicht bij Br. Huyghe.
Volgens Alain worden er in de brouwzaal 23 verschillende bieren gebrouwen en het witbier dient als basis voor het samenstellen van 12 verschillende fruitbieren.
Ook het mengen of versnijden van verschillen bieren geeft uiteraard andere bieren… Het begrip ‘biersteker’ bestond reeds twee eeuwen geleden en waarom zou het nu niet meer in gebruik mogen zijn voor hogegistingsbieren? De diversiteit die br. Huyghe aan haar klanten kon aanbieden zorgde voor een spectaculaire groei. De bierpuristen trekken hiervoor waarschijnlijk hun neus op, maar het resultaat mag er zijn.
Het paradepaardje, of de paradeolifant, van de brouwerij is het bier ‘Delirium Tremens’. Ooit mocht ondergetekende, in maart 1989, het eerste brouwsel hiervan proeven. De bruine flesjes hadden geen etiket en het bier nog geen naam. Aan deze miserabele look werd vlug iets gedaan: de flessen werden van een steenkleurige verflaag voorzien, op het etiket werden verschillende bizarre beestjes afgedrukt en de naam werd Delirium Tremens.
Na een paar jaar werd een van de afgedrukte beestjes, een roze olifant, het symbool van het bier. Het bier kreeg na een tiental jaren een donkere broer bij: de Delirium Nocturnum.
Het merk Delirium Tremens is nu goed voor een jaarproductie van ongeveer 40 000 HL. Hiervan vindt 1/3 haar weg naar Usanenland. Een mooie prestatie van de invoerder en van de brouwerij.
Guillotine, een ander merk van de brouwerij werd dikwijls beschouwd als het b-merk van Delirium. Inderdaad lagen deze bieren dicht bij elkaar. Alain heeft nu een plan om van de gekende smaak radikaal af te wijken en hierbij slaat hij de weg in die recentelijk nogal wat Belgische brouwers hebben durven in te slaan: veel meer hoptoegift in het bier. Het resultaat zal in wereldprimeur te proeven zijn tijdens het weekend van het Belgisch bier op 3, 4 & 5 september. Dit weekend van het Belgisch bier is, dankzij het doorzettingsvermogen van Michel Moortgat en Alain De Laet, een jaarlijks terugkerende activiteit geworden op de mooiste marktplaats van de wereld: de Brusselse Grote Markt.
Jean en Alain, 4 handen op een buik (dixit Alain)
Het succes van deze flexibiliteitspolitiek was dat de gistings- en bottelcapaciteit beduidend moesten toenemen. Van een vooraf uitgekiende investeringspolitiek of een ‘X’ - jarenplan was helemaal geen sprake. ‘Huyghe werkt op buikgevoel’ zegt Alain. Voor wat dit betreft vervulde Jean de rol van snuffelhond en Alain mocht dan zijn plan trekken om de beenderen die Jean links en rechts vond te financieren. Het waren geen kleine beenderen! Jean ging steeds op een soms ongelooflijke wijze te werk.
Een paar jaar geleden ging hij naar Duitsland om mogelijk cylindro-konische tanks te kopen, wat hij zag vond hij maar niets, maar wel bestelde hij dan de 4 vatenvullijnen (totale afvulsnelheid is 360 vaten/uur) en de flessenvullijn… en Alain mocht ze betalen.
De cilindro-konische tanks bestelde Jean dan in Denemarken (10 X 700 HL), Engeland (4 X 1200 HL) en Zwitserland (6 X 800 HL)… en Alain mocht de bestelling betalen. Om al deze tanks te blijven vullen wordt heel het jaar door tweemaal daags gebrouwen in de brouwzaal die uit de 30-er jaren dateert.
Alain die blijkbaar zijn vader nog niet voldoende kende stuurde hem nadien ergens in het buitenland om de kwaliteit van tweedehandsvaten te gaan bekijken en wat deed Jean? Hij kocht de hele brouwerij, een brouwerij met een productie van 45 000 HL!
Het laatste oeuvre dat Jean voor Alain uithaalde waren de verkennende gesprekken en onderhandelingen voor de aankoop van de panden en terreinen rondom de brouwerij. Hiervoor was Jean verplicht om met 6 verschillende eigenaars te gaan praten… de aankoop van de terreinen was natuurlijk een probleem voor Alain, maar deze vond blijkbaar de nodige euro’s. De aankoop van deze terreinen is een heel goede investering voor de toekomst wetende dat om het even welk bedrijf in haar groei vroeg of laat beperkt wordt door de oppervlakte waarover het beschikt. Nu kan brouwerij Huyghe er van uitgaan dat ‘De Roze Olifant’ blijkbaar op rozen zit om nog een heel lange tijd verder te groeien.
Alain heeft nog toekomstplannen… Eerst en vooral rekent Alain op zijn 46 koppig personeel, waaronder zijn productiequator:
• Karl van Qaethem (production manager)
• Patrick De Waele (R & D en quality manager)
• Philippe Devolder (ex-Liefmans, purchasing manager)
• Patrick Van Steenkiste (ex-Liefmans, maintenance Manager)
Daarnaast rekent Alain op de ingebruikname van een splinternieuwe & volautomatische brouwzaal die in staat moet zijn om dagelijks 6 brouwsels (pils: 150 HL Delirium 100 HL) te brouwen.
De enthousiaste ontvangst door vader en zoon zorgde voor een lange maar interessante introductie… Het doel, met Alain en Jean een drietal horecazaken te bezoeken werd echter niet vergeten. De eerste zaak die wij bezochten was ‘De Roze Olifant’ ( of wat dacht je ) Brusselsesteenweg 303 in Melle (0476 669 706). De uitbaatster is Steffi De Winne. Het gebouw dateert uit 1954 en als specialiteit tapt Steffi uitsluitend bieren van Brouwerij Huyghe van ‘t vat. Bij ons bezoek waren dat: Delirium - Floris Kriek - Campus Pils.
Op de kaart staan er 18 bieren en voor een pilsje wordt 1.3 euro gevraagd. Volgens Jean is dit volkscafé het visitekaartje van de brouwerij. Dit is zeer belangrijk want wanneer men Melle binnenrijdt kan men het moeilijk missen. Het personeel van de brouwerij komt hier regelmatig eens langs. De lokale politici hebben hier al menige politieke coalities gevormd. Volgens Steffi is haar specialiteit dat zij veel kinderen rond de toog bewaakt…
Jean heeft hier veel ‘chance’ gehad, of zijn permanent te lang haar vloog er af, want deze zaak is een van de weinige ‘café-coiffeur’s’ die in België nog te vinden zijn.
Jean vloog uiteraard in de kapperszetel maar tot daden kwam het, gelukkig voor hem, niet.
Luc De Smet is de haarkapper & cafébaas van deze zaak, gelegen kerkstraat 15 te Melle (tel: 0475 64 04 26). Luc opende de zaak in 2004 nadat zijn vorige zaak, met uitsluitend kappersactiviteit, gesloten werd.
Met het bier ‘Barbierke’, gebrouwen door Br. Huyghe, tapt Luc zijn eigen bier. Daarnaast tapt hij ook Campus – Delirium – en Floris Kriek. Luc heeft 13 bieren op de kaart en voor een pils vraagt hij 1.3 euro. De zaak gaat open om 08:00 en sluit om 19:00 uur. Luc is stichter & voorzitter van de middenstandvereniging van Melle en hij is regelmatig schepen van Melle geweest.
Voor zijn 65-ste verjaardag was Jean bang dat hij zich zou gaan vervelen. Toen kwam Joël Pêcheur op de proppen met een plan: een café met 2004 bieren in 2004 te openen in de ‘Îlot sacré’ te Brussel. Om Jean te paaien zou Joël voorstellen om de naam ‘Delirium-Café’ te gebruiken.
Joël is geen onbekende in het Belgisch bierwereldje. Hij had al wat zaken gerund met, een vast gegeven, steeds veel bieren van de fles en/of van ‘t vat. Om de een of de andere reden lukte het hem niet om iets definitiefs van de grond te krijgen, tot hij bij Jean terechtkwam. Nu loopt ‘Delirium-Café’ als een speer en zijn er wereldwijd ‘franchises’ geopend. Bij het maken van dit interview waren er 2 Fransen, Remi Sebire en Fred Martin, die juist hun contract aan het tekenen waren om in Nantes een ‘Deliriumcafé’ te openen.
Het DeliriumCafé Brussel, Impasse de la Fidélité, zal wel de referentie blijven, waarom lees-je verder wel. Voor de reservatie van een zaal bel-je best naar: 0475 52 72 34 (Philippe Vallée).
Joël Pêcheur is dus de uitbater van een astronomische horecazaak. Joël zegt dat zijn specialité bieren² (bieren in ‘t kwadraat) is. En hij mag dit best wel zeggen, want er zijn nu meer dan 3 000 bieren in de kelders. Delirium-Café tapt 68 verschillende bieren van ‘t vat en gaat zeer zorgzaam om met de voorraad flessenbier. De bieren worden in de gekoelde bierkelders bewaard aan een temperatuur van 7°C. Vrij uniek: er is een centrale CO-2 gasvoorziening van 250 liter geplaatst die de 6 bars van het nodige drukgas voorziet.
Claude Bubbe, de rechterhand van Joël vertelde dat bij gebruik van normale CO2 flessen er steeds 10% verloren gaat omdat dit gas niet uit de fles gaat. Nu zijn de verliezen zo goed als onbestaande en kan het koolzuurgas aan ‘vracprijs’ en dus goedkoper worden aangekocht.
Deliriumcafé in cijfers:
• Een pils kost in het DeliriumCafé een goede 1.9 euro.
• Jaarlijks worden er 5 000 HL bier verkocht.
• Er is plaats voor maximum 1 200 personen.
• Per weekend zijn er 3000 tot 3500 bezoekers.
• In de week zijn 2/3 van de bezoekers buitenlanders. In het weekend is dit 50/50.
• DeliriumCafé moet jaarlijks 25 000 neutrale glazen aankopen!
Voor een aflevering van “De Biersommelier” bezochten we in het voorjaar het restaurant “Scheltema”, in het Ilot Sacré, waar Jean De Laet en ikzelf heerlijk vergast werden op een waterzooi van solette en witloof, vergezeld van Delirium Tremens. Een heel geslaagde pairing. Na dit festijn trokken we naar het Delirium Café in de Getrouwheidsgang, op wandelafstand. Dit is de “koningin” van het Delirium Village, met totaal 8 bars. Het Delirium Café wordt gerund door Joel Pecheur en zijn vriendin Fabienne Charles, ook de zus van Alain De Laet Pascale houdt een oogje in het zeil, naast medevennnoot Jean De Laet uiteraard. Op de toog onder de 24 tapkranen ligt er een “bijbel” met meer dan 2000 bieren.
Er gaan elke dag drie vaten Delirium Tremens door de tapkraan, maar ook andere bieren als bv Kasteel Rouge doen het goed. De bezoekers zijn vooral buitenlanders, meer dan 80°% van de 3000 bezoekers per weekend.
Kijk naar de uitzending vanaf 16/9 op Vitaya. Of bekijk ze op www.beerpassion.com, klik op vitaya.
